Irena Dobrzańska


Irena Dobrzańska-Krupińska, urodzona 23 grudnia 1912 roku w Warszawie, to jedna z wybitnych postaci polskiej lekkoatletyki. Zmarła 15 lutego 1998 roku w tym samym mieście, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii sportu.

Specjalizowała się w technikach miotania, co czyni ją wyróżniającą się lekkoatletką swojej epoki. Jej osiągnięcia w tej dziedzinie miały istotny wpływ na rozwój polskiej lekkoatletyki.

Kariera sportowa

Irena Dobrzańska zaczęła swoją przygodę ze sportem w okresie międzywojennym, reprezentując takie kluby jak Polonia Warszawa, PPW Warszawa oraz Stadion Chorzów.

W trudnych czasach okupacji angażowała się w działalność konspiracyjną, a także była uczestniczką powstania warszawskiego, co świadczy o jej charakterze i determinacji. Po zakończeniu wojny, kontynuowała karierę sportową, występując w barwach warszawskich klubów, w tym Orła, Syreny, ZZK i Kolejarza.

Irena brała udział w mistrzostwach Europy w Oslo w 1946 roku, gdzie zdobyła 5. miejsce w finale rzutu dyskiem z imponującym wynikiem 36.30 metra. W swojej karierze zdobyła tytuł 2-krotnej mistrzyni Polski w rzucie dyskiem w latach 1949 i 1951 oraz była halową mistrzynią Polski w pchnięciu kulą w 1947 roku.

Po zakończeniu kariery sportowej, Dobrzańska pełniła funkcje trenera-koordynatora w klubach takich jak Polonia, Syrena oraz Marymont Warszawa, a także była aktywną działaczką Komisji Młodzieżowej PZLA. Jej wkład w rozwój sportu ukazuje autobiografia „Falstart po sławę”, która ukazała się w 1957 roku.

W trakcie swojej kariery, Irena ustanowiła rekordy życiowe, które są godne uwagi:

  • pchnięcie kulą – 10.08 metra (1952),
  • rzut dyskiem – 40.42 metra (1954),
  • rzut oszczepem – 33.49 metra (1952).

Oceń: Irena Dobrzańska

Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:16