Ignacy Jakubowicz

Polityka i administracja

Ignacy Jakubowicz, znany również jako Игнатий Семёнович Якубович, to postać o interesującym życiorysie, który rzuca światło na złożoność relacji polsko-rosyjskich na początku XX wieku. Urodził się w marcu 1881 roku w Warszawie, a jego życie zawodowe skupiło się na działalności politycznej i dyplomatycznej.

Jakubowicz był aktywnym członkiem ruchu komunistycznego, a jego ambicje polityczne zaprowadziły go do kariery w radzieckim aparacie dyplomatycznym, gdzie zdobył znaczącą pozycję. Pozostaje jednak wiele niejasności dotyczących jego laternych losów, gdyż data jego śmierci nie jest znana.

Życiorys

Ignacy Jakubowicz odgrywał istotną rolę w polityce na początku XX wieku. W 1904 roku wstąpił do SDKPiL, co oznacza, że poświęcił się działalności rewolucyjnej.

W grudniu 1917 objął stanowisko sekretarza Głównego Komisariatu Banku Narodowego Rosji, co stanowiło kluczową funkcję w tym burzliwym czasie.

W 1918 roku dołączył do RKP(b), co jeszcze bardziej ukierunkowało jego karierę polityczną. Od 16 kwietnia do 5 listopada 1918 pełnił obowiązki II sekretarza Pełnomocnego Przedstawicielstwa (Ambasady) RFSRR. W latach 1918-1922 kierował Wydziałem Europy Środkowej w Ludowym Komisariacie Spraw Zagranicznych RFSRR.

W dekadzie 1922-1928 był sekretarzem Ambasady RFSRR i później ZSRR w Niemczech, a w latach 1928-1931 sprawował funkcję radcy Ambasady ZSRR w tym samym kraju. Następnie, w latach 1931-1932, stał się pełnomocnym przedstawicielem Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych ZSRR przy Radzie Komisarzy Ludowych Białoruskiej SRR.

W 1934 roku Jakubowicz objął stanowisko kierownika Archiwum Politycznego Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych ZSRR, a jego kariera osiągnęła szczyt, kiedy od 17 listopada 1934 do 26 grudnia 1937 pełnił funkcję ambasadora ZSRR w Norwegii.

Oceń: Ignacy Jakubowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:22