Henryk Borucz


Henryk Borucz to znacząca postać w historii polskiego futbolu, znany jako bramkarz, którego kariera piłkarska przypadała na lata powojenne. Urodził się 10 maja 1921 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył 8 czerwca 1984 w tym samym mieście. Był długoletnim zawodnikiem warszawskiej Polonii, do której dołączył po zakończeniu II wojny światowej.

Wcześniej, przed przybyciem do Polonii, trenował w różnych warszawskich klubach, co ugruntowało jego umiejętności bramkarskie. Jego zespół odniósł znaczące sukcesy na krajowej scenie, w tym zdobycie tytułu mistrza Polski w 1946 roku oraz triumf w Pucharze Polski w 1952 roku. Borucz reprezentował Polonię także w rozgrywkach II ligi, co przyczyniło się do jego rozpoznawalności jako solidnego bramkarza.

Henryk Borucz miał także zaszczyt grać w reprezentacji Polski. Debiutował w niej 10 lipca 1949 roku w meczu przeciwko Węgrom, a ostatni występ zaliczył w 1951 roku. W sumie, podczas swojej kariery w biało-czerwonych barwach, rozegrał pięć spotkań.

Po zakończeniu kariery sportowej, jego wkład w polski futbol został doceniony. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Piasecznie, gdzie spoczywa w pamięci wielu kibiców i miłośników piłki nożnej.


Oceń: Henryk Borucz

Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:14