Elżbieta Wężyk

Wychowana w rodzinie ziemiańskiej, Elżbieta była córką Pawła Żółtowskiego herbu Ogończyk, który w czasie II wojny światowej pełnił istotną rolę jako jeden z głównych działaczy konspiracyjnych organizacji "Uprawa". Jej matka, Anna Julia z Potockich, nosiła herb Pilawa. Elżbieta wyszła za mąż za Macieja Wężyka, który również był związany ze sportem jako koszykarz oraz trener koszykówki. Para doczekała się dwóch synów.

Jej kariera sportowa rozpoczęła się w 1951 roku, kiedy to dołączyła do drużyny Wisły Kraków. Przez cały okres swojej kariery, trwającej do 1963 roku, była wierna temu klubowi. Wraz z zespołem wywalczyła mistrzostwo Polski w 1963 roku, a także zdobyła wicemistrzostwo w 1952 roku oraz pięciokrotnie brązowy medal w latach: 1953, 1954, 1959, 1960 i 1962.

Elżbieta miała także przyjemność reprezentować Polskę na trzech mistrzostwach Europy. W tych zmaganiach zajmowała następujące miejsca: 5. w 1958 roku, 4. w 1960 roku oraz 6. w 1962 roku. W biało-czerwonych barwach rozegrała łącznie 82 spotkania, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii polskiego sportu.