Janusz Kusiński

Sport i rekreacja

Janusz Kusiński, urodzony 29 lipca 1935 roku w Warszawie, był istotną postacią w świecie polskiego tenisa stołowego. Jego przygoda ze sportem na najwyższym poziomie zaowocowała wieloma tytułami oraz wieloma sukcesami jako reprezentant Polski.

Jako zawodnik, Kusiński znany był nie tylko ze swojego talentu, ale także z determinacji i pasji do gry. Po długiej i owocnej karierze odszedł od nas 6 lipca 2020 roku w Wołominie, pozostawiając niezatarte ślady w historii polskiego sportu.

Życiorys

Kariera krajowa

Janusz Kusiński to znana postać w świecie tenisa stołowego, szczególnie znana z osiągnięć w klubie Spójnia Warszawa. W lat 1954-1974 jego sukcesy na indywidualnych mistrzostwach Polski seniorów obejmowały 31 złotych medali, z czego pięć w grze pojedynczej, trzynaście w deblu oraz trzynaście w grze mieszanej. Dodatkowo zdobył dwa medale srebrne i sześć brązowych, co czyni go jednym z najbardziej utytułowanych zawodników w historii.

Po zakończeniu kariery sportowej Kusiński podjął pracę jako trener, a także pełnił funkcję kierownika szkolenia w Polskim Związku Tenisa Stołowego.

Wyniki szczegółowo

Statystyki Janusza Kusińskiego prezentują się imponująco:

  • pięć złotych medali w singlu (1957, 1960, 1962, 1964, 1966),
  • trzynaście złotych medali w deblu (1954, 1956, 1957, 1958, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1966, 1967, 1969, 1970),
  • trzynaście złotych w mikście (1957, 1958, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1973),
  • jeden srebrny medal w singlu (1963),
  • jeden srebrny medal w deblu (1971),
  • trzy brązowe medale w singlu (1967, 1971, 1973),
  • trzy brązowe medale w mikście (1971, 1972, 1974).

Wyniki w poszczególnych mistrzostwach Polski

Wyniki Janusza w Mistrzostwach Polski są równie imponujące. Oto niektóre z jego osiągnięć:

  • 1954: 1 m. w deblu (z Kazimierzem Rogowiczem),
  • 1956: 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim),
  • 1957: 1 m. w singlu, 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt),
  • 1958: 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską), w singlu przegrał mecz o 3. miejsce,
  • 1959: nie wystartował z powodu służby wojskowej,
  • 1960: 1 m. w singlu, 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt),
  • 1961: 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt), w singlu przegrał w ćwierćfinale ze Zbigniewem Calińskim,
  • 1962: 1 m. w singlu, 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1963: 2 m. w singlu (przegrał w finale z Mieczysławem Grzanką), 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1964: 1 m. w singlu, 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1965: nie startował z powodu choroby,
  • 1966: 1 m. w singlu, 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1967: 3 m. w singlu (w półfinale przegrał z Witoldem Woźnicą), 1 m. w deblu (ze Zbigniewem Calińskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1968: 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1969: 1 m. w deblu (z Andrzejem Baranowskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1970: 1 m. w deblu (z Andrzejem Baranowskim), 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1971: 3 m. w singlu, 2 m. w deblu (z Jerzym Skublickim), 3 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1972: 3 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1973: 3 m. w singlu, 1 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską),
  • 1974: 3 m. w mikście (z Danutą Szmidt-Calińską).

Drużynowe mistrzostwa Polski

Janusz Kusiński zadebiutował w drużynowych mistrzostwach Polski w 1953 roku, kiedy to jego drużyna Spójnia Warszawa zajęła trzecie miejsce. W latach 1954-1971 jego zespół zdobył piętnaście złotych medali z rzędu. Wyjątkiem były lata 1959, 1960 oraz 1961, kiedy to Kusiński musiał zrezygnować z rywalizacji z powodu służby wojskowej. Po powrocie do zawodów nastąpił kolejny sukces i w 1972 roku wywalczył brązowy medal. Niestety, w sezonie 1973/1974 Spójnia spadła do II ligi, jednak po awansie Kusiński występował jeszcze w I lidze w sezonach 1975/1976 oraz 1976/1977.

Starty międzynarodowe

Kusiński reprezentował Polskę na licznych mistrzostwach świata, w tym w 1959 roku, gdzie drużynowo Polska zajęła 14. miejsce, a on sam odpadł w drugiej rundzie singla. Z kolei w 1961 roku Polska uzyskała 10. miejsce drużynowo, Kusiński natomiast odpadł w tej samej fazie singla. W kolejnych latach jego wyniki były zróżnicowane, z najlepszym miejscem drugim na mistrzostwach w 1963 roku w drużynie.

Odznaczenia

W 2001 roku Janusz Kusiński został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, co jest odpowiednim wyróżnieniem za jego wkład w rozwój tenisa stołowego w Polsce.

Rodzina

W rodzinie Janusza Kusińskiego tenisem stołowym zajmują się również jego bliscy. Jego syn, Marcin Kusiński oraz wnuczka Klaudia Kusińska kontynuują tradycję rodzinną.

Miejsce spoczynku

Janusz Kusiński spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 71G-III-10.

Przypisy

  1. Janusz Kusiński [nekrolog] [online], nekrologi.wyborcza.pl, 08.07.2020 r. [dostęp 12.11.2021 r.]
  2. Wiesław Pięta Od Alojzego Ehrlicha do Natalii Partyki: współzawodnictwo sportowe w latach 1932-2016, wyd. Częstochowa 2016, s. 47 i n.
  3. Wiesław Pięta Od Alojzego Ehrlicha do Natalii Partyki: współzawodnictwo sportowe w latach 1932-2016, wyd. Częstochowa 2016, s. 44, 46, 52, 58, 60, 70, 72, 74, 77, 79, 81, 83, 86, 89, 92, 94, 100, 106, 110.
  4. Wiesław Pięta Gramy dalej. Księga jubileuszowa 1931-2011. 80-lecie Polskiego Związku Tenisa Stołowego, wyd. Częstochowa 2011, s. 91-92, 106-107, 111-112.
  5. Wiesław Pięta Gramy dalej. Księga jubileuszowa 1931-2011. 80-lecie Polskiego Związku Tenisa Stołowego, wyd. Częstochowa 2011, s. 75.
  6. a b Zmarł Janusz Kusiński, 5-krotny Mistrz Polski w tenisie stołowym.
  7. Nekrolog Janusza Kusińskiego.
  8. WM 1967. Stockholm (Schweden).
  9. WM 1965. Ljubljana (Jugosławien).
  10. WM 1963. Prag (Tschechoslowakei).
  11. WM 1961. Peking (China).
  12. WM 1959. Dortmund (Deutschland).
  13. EM 1968. Lyon (Frankreich).
  14. EM 1966. London (England).
  15. EM 1964. Malmö (Schweden).
  16. EM 1960. Zagreb (Jugosławien).
  17. EM 1958. Budapest (Ungarn).
  18. M.P. z 2002 r. nr 8, poz. 143.

Oceń: Janusz Kusiński

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:15