Mosze Czerniak

---

Życiorys

W 1930 roku wzięła udział w turnieju, który odbył się w Warszawie, zdobywając dziewiąte miejsce. Cztery lata później podjął decyzję o emigracji do Palestyny. W okresie od 1936 do 1938 roku zdobył dwa tytuły mistrza kraju. Dwa razy, w 1935 oraz 1939 roku, reprezentował Palestynę na szachowych olimpiadach, grając na pierwszej szachownicy. Po zakończeniu olimpiady w Buenos Aires w 1939 roku, z powodu wybuchu drugiej wojny światowej, pozostał w Argentynie. Wrócił do Izraela w 1950 roku.

W kolejnych latach, w okresie od 1952 do 1974 roku, dziewięciokrotnie uczestniczył w olimpiadach, z czego trzykrotnie grał na pierwszej szachownicy. W sumie rozegrał 156 partii olimpijskich, zdobywając 81 punktów.

Brał udział w licznych międzynarodowych turniejach, odnosiąc największe sukcesy w takich miejscach jak Kilmes, gdzie zajął pierwsze miejsce w 1941 roku, oraz w Buenos Aires, gdzie osiągnął drugie miejsce w 1941 roku, a także pierwsze w latach 1944 i 1948. Dodatkowo, w Rosario zajął drugie miejsce w 1943 roku, natomiast w Wiedniu w 1951 roku zdobył pierwsze miejsce. Jego sukcesy kontynuowały się w Reggio Emilii (1951 – I m.), Beverwijk (1958 – II m.), Netanji (1961 – I-III m., 1965 – I m., 1968 – II-III m.), Amsterdamie (1962, turniej IBM – I-II m.) oraz Polanicy-Zdroju (1963 – II m., memoriał Akiby Rubinsteina).

Ogromnym osiągnięciem było zdobycie dwóch złotych medali mistrzostw Izraela w latach 1955 i 1974.

Według retrospektywnych analiz Chessmetrics, jego najwyższa lokata miała miejsce w kwietniu 1950 roku, kiedy to zajął 46. miejsce na świecie.

W latach czterdziestych związał się z dziennikarstwem szachowym. W 1942 roku był redaktorem czasopisma „Estrategia”, a w latach 1946–1949 redagował „Revista Metropolitana”. Dodatkowo, w latach 1956–1959 pełnił funkcję naczelnym redaktorem miesięcznika „64 Squares”. W swoim dorobku posiada także kilka książek o tematyce szachowej, w tym monografię poświęconą obronie francuskiej (La defensa francesa, Buenos Aires 1943), zbiór partii Michaiła Botwinnika (Partidas selectas de Botwinnik, Buenos Aires 1946) oraz pracę na temat gry końcowej (El final, Buenos Aires 1941).

---

Oceń: Mosze Czerniak

---