Dawid Kaszlikowski

---

Fotograf

Dawid Kaszlikowski jest uznawanym specjalistą w dziedzinie fotografii górskiej. Nie ogranicza się wyłącznie do tego obszaru, lecz również z powodzeniem tworzy niezwykłe zdjęcia podwodne oraz korzysta z nowoczesnych technologii, jako operator drona.

Jego talent znajduje odzwierciedlenie w współpracy z prestiżowymi czasopismami, takimi jak polska edycja National Geographic i NG Traveler, gdzie pełni rolę autora fotoreportaży.

Kaszlikowski jest cenionym autorem zdjęć, które ukazują piękno górskich krajobrazów. Współpracuje z wieloma polskimi oraz zagranicznymi magazynami o tematyce górskiej, takimi jak Taternik, Góry (gdzie jest autorem wielu okładek), Alpinist, Vertical, Grimper, Desnivel, Escalar, UP oraz z różnorodnymi wydaniami prasowymi, w tym The Guardian, The Times of India, The Tribune, Playboy oraz Der Spiegel.

Najważniejsze nagrody i wystawy fotograficzne

Dawid Kaszlikowski to znane nazwisko w świecie fotografii górskiej oraz alpinizmu. Jego kariera zdobyła wiele ważnych nagród oraz osiągnięć, które podkreślają jego umiejętności.Celem jego działań jest nie tylko zdobywanie szczytów, ale również uwiecznianie niezwykłych widoków i doświadczeń.

W 2003 roku zdobył prestiżową nagrodę Kolosa – wspólnie z Marcinem Tomaszewskim i Krzysztofem Belczyńskim – za wytyczenie drogi na Alasce. Zespół zasłużył na uznanie, stając się także nominowanym do francuskiej nagrody Złotego Czekana.

Jego osiągnięcia nie kończą się na tym. W 2005 roku, wraz z Michałem Królem, zdobył dziewiczy szczyt w Dolinie Miyar w Himalajach, co przyniosło im wyróżnienie Kolosów w kategorii Alpinizm, cementując ich pozycję wśród wspinaczy.

Dawid był także nominowany do nagrody Travelery National Geographic w kategorii Wyprawa Roku, co świadczy o jego talentach oraz włożonym wysiłku w organizację i realizację wypraw. Wśród jego osiągnięć należy wymienić także Grand Prix 2014 w International Mountain Summit Photo Contest oraz nagrodę Grand Press Photo 2011 za reportaż „Badjao – ostatni nomadzi morza”.

W 2015 roku zdobył 3 miejsce w kategorii Lens Culture Earth Award w USA, a także pierwsze miejsce w Memorial Maria Luisa w 2014 roku we Włoszech, w kategorii „człowiek w górach”. Otrzymał również trzy wyróżnienia w różnych kategoriach, co podkreśla wszechstronność jego talentu.

Oprócz nagród, jego wystawa fotograficzna „Pocztówki zza krawędzi” cieszyła się dużym zainteresowaniem i była pokazywana objazdowo w różnych miastach Polski. Wydanie skrócone tej wystawy, wzbogacone o prelekcje autora i jego żony, miało również miejsce w Kanadzie, podczas Vancouver International Mountain Film Festival.

Operator

Jako operator kamery, Dawid Kaszlikowski miał okazję pracować dla renomowanych stacji telewizyjnych takich jak HBO, Discovery Channel oraz ESPN.

W jego dorobku znajduje się wiele znaczących współprac przy produkcjach filmowych. Wśród nich szczególnie wyróżniają się dzieła reżyserki Elizy Kubarskiej, do których Kaszlikowski przyczynił się jako operator. Do najważniejszych projektów należy film „K2 Dotknąć nieba”, realizowany przez Wajda Studio dla HBO, w którym pełnił rolę drugiego operatora i odpowiadał za zdjęcia specjalne.

Innym istotnym projektem jest „Badjao. Duchy z morza”, wyprodukowany przez Braidmade Films dla Arte/ZDF, w którym jego fotografia również odgrywała kluczową rolę. Natomiast w filmie „Co się wydarzyło na wyspie Pam” pracował jako operator drugiej kamery, dokumentując niezwykłą historię bohatera filmu.

Ostatni z wymienionych filmów zdobył wiele nagród i jest prezentowany na międzynarodowych festiwalach. To opowieść o miłości i partnerstwie w górach, osadzona w kontekście pierwszej polskiej wyprawy alpinistycznej na jeden z najwyższych morskich klifów na świecie, Maujit Qaqarsuassia, który znajduje się w Grenlandii.

Najważniejsze wyprawy i eksploracje

W ciągu swojej kariery Dawid Kaszlikowski zrealizował szereg niesamowitych wypraw oraz eksploracji, które pozostają w pamięci miłośników alpinistyki. Jego podróże obejmowały różnorodne lokalizacje, od Wietnamu po Grenlandię, a każda z nich przyniosła nowe wyzwania i osiągnięcia.

• Zatoka Ha-Long, Wietnam, 2003. Była to pionierska wyprawa polska w świecie wspinaczkowym, podczas której zespół m.in. Shamick Byszewski, Eliza Kubarska, Dawid Kaszlikowski oraz Przemysław Klimek wytyczyli nowe drogi sportowe do poziomu 7c. Wśród osiągnięć znalazła się wielowyciągowa linia „Vampire State Building” (7b).
• Góry Kichatna, Alaska, USA, 2003. Grupa pod przewodnictwem Krzysztofa Belczyńskiego oraz Marcina Tomaszewskiego, w skład której wchodził Dawid, wytyczyła nową drogę big wall „Ostatni krzyk motyla” na imponującej ścianie Citadel. Proces zajmował 12 dni, co zaowocowało nominacją do prestiżowej nagrody Złotego Czekana.
• Taghia, Atlas Wysoki, Maroko, 2004. Dawid oraz jego zespół, w tym Eliza Kubarska i Borysław Szybiński, zdobyli uznanie za wytyczenie i klasyczne przejście linii „Barracuda” (600m, 7c+). Droga ta uznawana jest za jedną z trudniejszych w historii polskiego alpinizmu.
• Taghia, Atlas Wysoki, Maroko, 2005. Dawid wspólnie z Elizą Kubarską, na drugiej najwyższej ścianie Afryki – Tagouimt N’Tsouiannt, osiągnęli sukces wytyczając linię o długości 740m, Fantasia (7c). Proces ten trwał dwa tygodnie, a trudności na drodze często przekraczały 7a.
• Dolina Miyar, Himalaje, Indie, 2005. Zespół, w tym Michał Król oraz Dawid, odkrył nową drogę (VIII-, M6, 750m) oraz zdobył dziewiczy szczyt na wysokości około 5630 m n.p.m., nazwany Lotos – była to pierwsza polska ekspedycja w tym mało znanym rejonie.
• Ręka Fatimy, Mali, 2006. Dawid oraz Eliza Kubarska wytyczyli nową drogę na Suri Tondo (450m, 7b), a także powtórzyli inne trasy w regionie, w tym na Kaga Tondo, w którym pochylili się nad bogactwem kultury Dogonów.
• Madagaskar, 2006. Kaszlikowski z Marie-Claire Hourcade zdobyli wiele znaczących dróg o różnych trudnościach w Parku Narodowym Andrigintra oraz Archipelagu Nosy Hara.
• Huasteca Canyons, Meksyk, 2006/2007. Wspólnie z Elizą Kubarską, Dawid wytyczył nową drogę Arte de Malaria (300m, 7b+), która odzwierciedla ich wspinaczkową precyzję i intuicję.
• Basaseachic National Park, Meksyk, 2007. Kaszlikowski i Kubarska wzbogacili lokalny krajobraz alpinistyczny, powtarzając klasyczne przejście Subiendo il Arcoiris (300m, 8a).
• Grenlandia, fjord Torsukkattak, 2007. Nowa droga Golden Lunacy (V, 6c+/7a, 1800m) na monumentalnym klifie, połączona z trudnościami i pięknem natury, wyzwoliła w zespole entuzjazm i determinację. Kaszlikowski relacjonował tę wyprawę, podkreślając napięcie i niebezpieczeństwa, jakie towarzyszyły wspinaczce.
• Dolina Wadi Rum, Jordania, 2008. Dawid i Eliza wytyczyli dwie nowe drogi, co wzbogaciło regionalne możliwości wspinaczkowe.
• Trango Nameless Tower, Pakistan, 2008. Ekipa, w której składzie był Dawid, podjęła się klasycznej próby wspinaczki na drodze Eternal Flame.
• Grenlandia, 2009. Zespół wytyczył dwie nowe drogi na szczycie Marlulissat oraz innej dziewiczej kopule, ochrzczonej imieniem Qaqqaq Ekkamanngilara.
• Dragon Horns, Malezja, 2010. Dawid oraz E. Kubarska wytyczyli nową drogę Sam Sam (300m, 6c+), co otworzyło nowe możliwości w regionie.
• Dragon Horns, Malezja, 2011-2019. Szereg nowych dróg takich jak Polish Princess (7b), Fever Dreams (250m, 7c) i Blood, Sweat and Fears (7b+, 130m), potwierdziły niezwykły wysiłek i zaangażowanie Kaszlikowskiego w eksplorację.
• Wadi Rum, Jordania, 2018/2019. Dawid kontynuował wytyczanie nowych tras, podkreślając swoją nieustanną pasję do wspinaczki oraz odkryć.

Dzięki tym wszystkim ekspedycjom, Dawid Kaszlikowski nie tylko znacząco wzbogacił swoje osobiste osiągnięcia, ale także przyczynił się do rozwoju polskiego alpinizmu i sportów górskich. Jego niezłomna determinacja i umiejętności wspinaczkowe inspirują kolejne pokolenia alpinistów.

Wspinaczki miejskie

Dawid Kaszlikowski zdobył reputację jako pionier wspinaczki miejskiej. Jego osiągnięcia są dowodem determinacji oraz unikalnych umiejętności we wspinaczce na budowle w miastach.

• wrzesień 1999 – Hotel Marriott, Warszawa, 140 m, bez asekuracji, Kaszlikowski stał się pierwszym Polakiem, który zdobył ten słynny drapacz chmur, co czyni go jednym z nielicznych ludzi na świecie, którzy przeszli przez tak niezwykłe wyzwanie,
• październik 2002 – Most Świętokrzyski, Warszawa, 200 m, wspinaczka z częściową asekuracją, która wymagała od niego strategii oraz umiejętności radzenia sobie w zróżnicowanych warunkach,
• październik 2004 – wieżowiec TV Polsat, Warszawa, 80 m, wejście bez asekuracji, pełne odwagi i techniki,
• październik 2004 – Fimm Tower (znany też jako Orco Tower), 115 m, Warszawa, wspinaczka bez asekuracji, która została przerwana przez ochronę budynku, co pokazało, jak niewiele potrzeba, by zrealizować pasję,

Sprawa Golden Lunacy i kontrowersje wokół niej

W 2011 roku na rynku książkowym została opublikowana praca autorstwa Joanny Onoszko-Krośkiewicz, która według wielu recenzentów oraz czytelników, zawierała szczegółowy opis podróży Dawida Kaszlikowskiego na Grenlandię w roku 2009. Autorka, będąca bliską znajomą wspinacza, została usunięta z wyprawy wraz z mężem, Zbigniewem Krośkiewiczem, co skłoniło ją do przedstawienia w książce kontrowersyjnych tematów, takich jak tzw. „toksyczny związek” między dwójką alpinistów, które określiła mianem „kata i ofiary”. W swoich zapisach odnosi się również do różnych ekspedycji Kaszlikowskiego, precyzyjnie charakteryzując jego publikacje w magazynach oraz sugerując pewne oszustwa i manipulacje.

W szczególności autorka nawiązuje do wyprawy Kaszlikowskiego i Elizy Kubarskiej na Grenlandię z 2007 roku, w której sama nie uczestniczyła. W odpowiedzi na wydanie książki, w sierpniu tego samego roku, Kaszlikowski i Kubarska wnieśli pozew o ochronę dóbr osobistych do Sądu Okręgowego. Już wkrótce po premierze książki, sąd zakazał jej sprzedaży oraz jakiejkolwiek dystrybucji i promocji, co zostało później potwierdzone przez Sąd Apelacyjny. Spór prawny trwał bez rozstrzygnięcia przez dłuższy czas.

Wydanie książki i toczący się proces doprowadziły do licznych negatywnych oraz obraźliwych komentarzy w internecie, skierowanych wobec Kaszlikowskiego i Kubarskiej. Równocześnie w 2007 roku otrzymali oni prestiżową nagrodę „Jedynka” od polskiego środowiska wspinaczkowego, której przyznanie dotyczyło ich odkryć w tym roku, między innymi nowej drogi o nazwie Golden Lunacy na Grenlandii, nowej klasycznej drogi Arte de Malaria oraz repetytując trudną drogę Subiendo Il Arcoiris w Meksyku. Po publikacji książki zaczęto kwestionować prawdziwość ich relacji dotyczących grenlandzkiej wyprawy.

W wyniku publicznych kontrowersji, w wrześniu 2011 roku, wspinacze postanowili zwrócić nagrodę, argumentując, że odżegnują się od zarzutów dotyczących nieuczciwych praktyk ze strony Kapituły. Podczas gdy Kapituła nagrody postanowiła ją odebrać, Kaszlikowski i Kubarska odrzucili długie uzasadnienie jako manipulację oraz fałszerstwo. W 2012 roku Polski Związek Alpinizmu zlecił zespołowi wspinaczy dokładne sprawdzenie faktów związanych z drogą Golden Lunacy, w tym analizę dowodów jak zdjęcia czy relacje, oraz przeprowadzenie własnej wspinaczki w celu zweryfikowania prawdziwości informacji podanych przez Kaszlikowskiego i Kubarską.

Raport, który powstał na podstawie tej analizy, został sporządzony przez Miłosza Jodłowskiego i Janusza Majera przy współpracy z ekspertem topograficznym Grzegorzem Głazkiem. Określili oni drogę Golden Lunacy jako „poważną drogę wspinaczkową o średnich trudnościach w wielkiej i trudnej ścianie”, podkreślając jednak, że Kaszlikowski i Kubarska znacznie zawyżyli jej trudności. Chociaż odrzucili zarzuty o niedokończeniu drogi, zauważyli jednocześnie znaczące różnice w jej klasyfikacji.

W międzyczasie raport PZA, wydany w sierpniu 2012 roku, podważył wiele z twierdzeń Kapituły Jedynki, które wcześniej stanowiły uzasadnienie dla odebrania wspinaczom nagrody. Wskazano m.in., że żleb, którym się wycofywali, rzeczywiście był niebezpieczny, co potwierdzili sami alpiniści. Raport potwierdził również, że wyspa, na której mieszkali, jest bezludna oraz że trasa była zgodna z linią wskazaną przez autorów.

Filmowane materiały PZA ujawniły dodatkowo, że wspinacze przepłynęli blisko 100 km na kajakach morskich, co stało w sprzeczności z wcześniejszymi twierdzeniami o krótkim dystansie. Rzekomo retuszowane fotografie, o których wspominała zarówno książka Onoszko-Krośkiewicz, jak i Kapituła, nie zostały odnalezione przez zespół badawczy. Najpoważniejszym zarzutem okazało się jednak zasugerowanie w fałszywych dokumentach fotograficznych, które miały wskazywać, jakoby zespół miał możliwość swobodnego wycofywania się ze ściany, co okazało się całkowicie nieprawdziwe.

Wiele z oskarżeń postawionych wobec wspinaczy w książce pojawiło się w 2011 roku oraz w medialnych wystąpieniach Onoszko-Krośkiewicz, jednak dopiero później trafiły do dokumentów Kapituły. Dodatkowo, niektóre z zarzutów zostały obalone w uzupełnieniu raportu PZA, które zawierało autoryzowany przez PZA schemat drogi Golden Lunacy, potwierdzając, że długości odcinków drogi są zgodne z pierwotnymi informacjami a różnice w ocenach trudności dotyczą jedynie nieznacznych różnic na kilku odcinkach drogi.

Po upływie lat od zaistniałej afery, droga Golden Lunacy zyskała przychylność wśród blogerów, którzy dostrzegli jej znaczenie dla eksploracji fiordu Torssukattak.

---

Oceń: Dawid Kaszlikowski

---