Roman Siemiński

W trakcie swojej kariery sportowej był zawodnikiem kilku warszawskich klubów, takich jak Drukarz i Iskra przed II wojną światową, a po wojnie reprezentował kluby Elektryczność w latach 1946–1947, Samorządowca w 1948 oraz Ogniwo w 1949 roku. W 1951 roku został jednym z inicjatorów powstania sekcji kolarskiej w CWKS Warszawa, gdzie zakończył swoją karierę zawodniczą w 1953 roku.

Siemiński zdobył wiele znaczących tytułów, w tym mistrzostwo Polski w drużynowym wyścigu szosowym na dystansie 100 km w latach 1947 i 1948. Jego osiągnięcia obejmują także górskie wicemistrzostwo Polski z 1948 roku oraz wicemistrzostwo przełajowe z 1947 roku. W 1946 roku wywalczył brązowy medal mistrzostw Polski w drużynowym wyścigu szosowym na 100 km. Warto zaznaczyć, że trzykrotnie brał udział w prestiżowym Wyścigu Pokoju, gdzie w pierwszej edycji w 1948 roku zajął drugie miejsce w klasyfikacji końcowej, a w kolejnych latach uplasował się na miejscu szesnastym i dwudziestym drugim.

Dodatkowo, Siemiński odniósł sukcesy w Tour de Pologne, wygrywając jeden z etapów w 1947 roku, a debiut w tym wyścigu miał miejsce już w 1939 roku. Po zakończeniu kariery sportowej poświęcił się pracy trenerskiej, pełniąc funkcję kierownika sekcji kolarskiej w Legii Warszawa. Był również aktywnym działaczem Polskiego Związku Kolarskiego, pełniąc rolę kapitana szosowego w latach 1959–1961 oraz członka zarządu w latach 1985–1988.

W celu upamiętnienia Romana Siemińskiego, od 1998 roku w Raciążu, w województwie mazowieckim, organizowany jest jednodniowy wyścig kolarski pod nazwą Memoriał Romana Siemińskiego. Jego miejsce spoczynku znajduje się cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 26B-5-16.