Elżbieta Kowalska (szachistka)

---

Kariera szachowa

Elżbieta Kowalska to jedna z najbardziej uznawanych postaci w polskim szachowym świecie. W latach 60. i 70. była w ścisłej czołówce polskich szachistek, zdobywając wiele osiągnięć na krajowej i międzynarodowej scenie szachowej.

Po raz pierwszy zaprezentowała się w finale mistrzostw Polski w 1964 roku, który odbył się w Spale. Do roku 1983 uczestniczyła w finałowych turniejach aż piętnaście razy. Największym jej triumfem okazał się rok 1967, kiedy to zdobyła tytuł mistrzyni Polski w Kielcach.

Wysokie lokaty zajmowała również w kolejnych mistrzostwach: w latach 1973 i 1980 uplasowała się na czwartej pozycji, natomiast w 1968 i 1979 na piątej, zaś w 1965 i 1969 zajmowała szóstą lokatę w kraju. W 1979 roku odniosła spektakularne zwycięstwo w otwartym turnieju rozgrywanym w Warszawie, pokonując Agnieszkę Brustman. Również w 1988 roku zajęła IV miejsce w międzynarodowym turnieju w Grudziądzu, co było kolejnym dowodem jej umiejętności oraz determinacji.

Jako zawodniczka, Kowalska zdobyła uznanie, stając się szesnastokrotną medalistką drużynowych mistrzostw Polski, w tym jedenaście razy zdobywając złoty medal. W barwach klubów „Start” Lublin oraz „Maraton” Warszawa wywalczyła wiele tytułów w latach 1966 oraz 1968-1983.

1 stycznia 1990 roku osiągnęła swój najwyższy ranking w karierze, zdobywając 2185 punktów, co pozwoliło jej na zajęcie ósmego miejsca wśród polskich szachistek. To osiągnięcie potwierdziło jej status jako jednej z najlepszych szachistek w Polsce.

---

Oceń: Elżbieta Kowalska (szachistka)

---